Metoda służąca do połowu drapieżników - szczupak, okoń, sandacz, sum. Wszystkie elementy zestawu żywcowego są mocne i przystosowane do brania dużego drapieżnika. Przypon jest odporny na przegryzienie, a zamiast haczyka częściej używa się kotwicy. Metodą żywcową można łowić ze spławikiem lub bez - z gruntu. Ważny jest sposób zakładania przynęty, czyli małej rybki zwanej żywcem. Małego żywca można przekłuwać przez wargi pyska lub w okolicach grzbietu. Należy jednak przy tym uważać aby nie uszkodzić rybki, ponieważ zależy nam na tym, aby żywiec nie zdechł.

Spławik do tej metody powinien być dużo większy niż przy zwykłej spławikówce. Jego wyporność powinna przekraczać 10g. Można używać zwykłego spławika lub tzw. "bombki" (na obrazku). Przypon powinien być odporny na przegryzienia przez na przykład szczupaka. Należy zakładać przypon wolframowy lub stalowy - dostępne w sklepach wędkarskich. Można także użyć plecionki do zrobienia przyponu żywcowego, jednak zalecam stosowanie firmowych wolframów ze sklepów. Żyłka główna powinna być dosyć wytrzymała. Dla szczupaka nie ma większej różnicy średnica żyłki i jej widoczność, dlatego linka o grubości 0.28mm i więcej, nie będzie przesadą. Jeśli nastawiamy się na większe drapieżniki lub sumy lepszym rozwiązaniem byłoby zastosowanie plecionki jako linki głównej. Co do haczyka, a raczej kotwicy stosujemy średniej i dużej wielkości ostrza - nr 1-3.

Metody żywcowej warto używać w miejscach gdzie spinningowanie jest trudne lub niemożliwe. Aby pozyskać przynęty czyli małe rybki (na szczupaka, sandacza od 6-12 cm, na suma dużo większe, na okonia mniejsze), należy użyć lekkiej spławikówki lub podrywki. Połów ryb na podrywkę polega na zaczerpnięciu powierzchnią siatki, ławicy rybek gromadzącej się często przy trzcinach czy innych roślinach. Do przechowywania rybek powinno się mieć specjalne wiaderko, z wyjmowaną częścią przypominającą durszlak.
Jeśli chodzi o reagowanie na branie to nie należy bardzo spieszyć się z zacinaniem. Trzeba pozwolić drapieżnikowi połknąć przynętę. Dokładnej ilości czasu oczekiwania po braniu nie da się podać. W przybliżeniu napiszę, że będzie to około 10-15 sekund. W przypadku gdy ryba po pochwyceniu przynęty wyraźnie ucieka, nie należy czekać tylko zacinać od razu. Jak widać wszystko zależy od sytuacji.

Połów na martwą rybkę odbywa się najczęściej z gruntu. W metodzie ważne jest umiejętne założenie martwej rybki na haczyk, lub specjalnie przygotowany przypon. Metodą tą możemy złowić głównie sandacza, suma i węgorza. Oprócz umiejętnego nałożenia przynęty, trzeba ją też odpowiednio przygotować. W tym celu należy martwą rybkę nieco podsuszyć na powietrzu a śluz wytrzeć. Gdy nieco stwardnieje, należy lekko ją rozgnieść lub wygiąć. Tak przygotowaną rybkę pozostaje założyć na przypon. W tym celu przyda się igła. Za jej pomocą należy przeciągnąć przez pyszczek i trzewia żyłkę a następnie przywiązać przypon i ściągnąć aż kotwiczka wbije się w pysk lub ogon trupka - zależnie, od której strony przeciągnęliśmy żyłkę. Dodatkowo można założyć stoper jak na zdjęciu, w celu aby rybka się nie zsuwała. Reszta zestawu, jak przy zestawie na żywca.

Przypon i zbrojenie zestawu z martwą rybką

Pełny zestaw z martwą rybką wygląda tak jak zestaw żywcowy gruntowy. Różni się tylko przedstawionym wyżej przyponem, przynętą i sposobem jej zakładania.