Węgorz kształtem przypomina węża. W Polsce węgorz ma dobre warunki do rozwoju jednak nie rozmnaża się. Prowadzi przeważnie nocny tryb życia. Jego ciało jest silnie wydłużone. Barwa skóry przeważnie ciemna. W Polsce dorasta do metra długości i 6 kg masy.

Węgorz wyciera się tylko i wyłącznie w Morzu Sargassowym. Węgorze pod koniec swojego życia wyruszają na wędrówkę do Morza Sargassowego na tarło by potem umrzeć. Młode osobniki natomiast przepływają z prądem do wybrzeży Europy a następnie wnikają do rzek. Naturalnym siedliskiem węgorzy są stojące lub wolno płynące wody z dużą ilością osadów dennych i bogatą roślinnością. Poza tym spotkać go można wszędzie gdzie nie dochodzi światło. Węgorze lubią różne dołki, sploty korzeni drzew itp. W nocy staje się aktywny i chętnie udaje się w pobliże brzegu, gdzie na płyciznach znajduje obfite pożywienie. Żywi się larwami owadów, skorupiakami, rybami, rakami, mięczakami i jajami ryb. UWAGA, krew węgorza zawiera składniki szkodliwe dla serca i układu krążenia człowieka!

Ponieważ węgorz najczęściej występuje w strefie przydennej najlepsza będzie metoda gruntowa.

Na przynętę używa się czerwonych robaków, rosówek, żywe lub świeżo zabite ryby oraz kawałków wątroby. Ważne aby rybki zaczepiać za pyszczek.

Można kupić w sklepie wędkarskim specjalny węgorzowy pellet. Osobiście polecam jednak zwabianie węgorza krwią. Najlepsze do tego są kawałki ociekającej krwią wątroby.

Najlepsze są miesiące od maja do września. Ważna jest pora dnia. Węgorz wykazuje największą aktywność w nocy. Od zmierzchu do północy i nad ranem. Można go też z powodzeniem złapać w dzień gdy jest parnie, burzowo i pochmurnie.

Wymiar ochronny węgorza wynosi 50cm. Okres ochronny: od 15 czerwca do 15 lipca.