Bardzo wielu wędkarzy łowiących zimą nie docenia lub zgoła nie umie nęcić ryb. Zgoda, ryby mają wolniejszą przemianę materii i pobierają znacznie mniej pokarmu. Ale... właśnie zanęta (smak, zapach, ruch robaczków zanętowych) powinna sprowokować ryby do żerowania.



Oczywiście zanęcamy bardzo oszczędnie. Maksymalnie 1 kulka wielkości mandarynki przy braniach słabych, do 3 kulek przy braniach dobrych, podczas 2 godzin łowienia. Zdecydowanie lepiej nęcić mniej niż za dużo, ale nęcić koniecznie trzeba!!! Przy tak oszczędnym nęceniu najważniejszą sprawą jest umieszczenie zanęty dokładnie w polu nęcenia. I to jest podstawowy problem. Wystarczy, że warunki łowiska pod powierzchnią lodu będą takie, że zniosą zanętę choćby o 1 m od pionu łowienia i już mamy efekt odwrotny do nęcenia, bo odprowadziliśmy ryby od naszej przynęty.



Stąd ustalenie kierunku i siły podwodnych prądów bądź ich brak ma tak ważne znaczenie. Jest na to kilka sposobów. Dziś opiszę jeden, przy głębokości łowiska do 2,5 m. Przed nęceniem głównym stosujemy tzw. kulkę sondującą z zanęty (przygotowaną w domu). Nie posiada ona w sobie „żywych" dodatków zanętowych, ale za to jest zarówno mocno sklejona (klej PV lub zmielone płatki owsiane), jak i dociążona żwirem. Przygotowujemy ich kilka, jeśli chcemy zmieniać łowiska Ważnym elementem jest także torba foliowa, do której wsypujemy dwie garście mleka w proszku. Po co? Po to, żeby przed wrzuceniem uformowanej kulki sondującej w łowisko równo na jej powierzchni rozprowadzić mleko, wystarczy kilka razy potrząsnąć torbą. Jeśli kulka jest zbyt sucha, powierzchnię jej lekko zwilżamy wodą.


Taka ciężka, sklejona, bez dodatków zwierzęcych (białe lub ochotka) i oklejona mlekiem kulka na pewno kiepsko nęci, ale ślad mleka w wodzie pozwala określić, jak zachowuje się zanęta zanim wpadnie na dno. Czy jest znoszona czy nie. Można określić w przybliżeniu siłę prądu oraz jego kierunek. I o to właśnie chodzi. Pozdrawiam Dominik.