Jest jednym z najbardziej znanych gatunków ryb w Polsce. Wielu początkujących wędkarzy chce go złowić, jednak nie zawsze się udaje. Mam nadzieję, że poniższe rady pomogą nie tylko w złowieniu, ale i ustanowieniu znacznego rekordu życiowego w połowie szczupaka.

W polskich wodach dorasta do 150 cm długości i 25 kg. Przeciętnie poławia się osobniki 50-80 cm, ważące 1-3kg. Tarło odbywa się od końca marca do końca kwietnia. Siedliskiem szczupaka są rzeki, jeziora, słone wody przybrzeżne Bałtyku, glinianki, wyrobiska, stawy, starorzecza, zbiorniki zaporowe. Ryba ta lubi przebywać w strefie gęsto porośniętej, w pobliżu uskoków i nierówności dna, a także pni drzew. W jeziorach penetruje okolice podwodnych łąk w poszukiwaniu pożywienia lub czatuje w partiach przydennych. Do jego jadłospisu należą głównie ryby, czasem żaby, ssaki i ptactwo wodne.

Szczupaka łowi się metodą spinningową, gruntową i spławikową (na żywca lub martwą rybkę). Sprzęt do połowu szczupaka powinien być mocny. Wędka długości 2.10-3.60 metra o sztywnej akcji. Wytrzymały kołowrotek z żyłką 0.30mm. We wszelkich zestawach szczupakowych obowiązkowy jest metalowy lub wolframowy przypon chroniący przed ostrymi zębami drapieżnika.
Innymi niezbędnymi akcesoriami do połowu szczupaka są:

-kleszcze chirurgiczne lub szczypce - ułatwiają usuwanie przynęty z paszczy szczupaka.
-rozwieracz - jego zadaniem jest otworzenie paszczy drapieżnika.
-podbierak - pomaga wyjąć rybę z wody.

Przy metodzie gruntowej używa się żywców długości około 8-16cm. Najlepsze gatunki żywców to płocie, karasie, wzdręgi, ukleje i krąpie. Jeśli chodzi o przynęty spinningowe, najlepsze są błystki wahadłowe (Alga, Mors, Gnom itp.), woblery, obrotówki nr 3-4 oraz gumowe przynęty - rippery i twistery i cała gama innych sztucznych przynęt.

Optymalne miesiące do połowu szczupaka to: maj, wrzesień, październik. Drapieżnik ten zaczyna intensywnie żerować na jesieni, w momencie obumierania i opadania roślin podwodnych. Jeśli chodzi o porę dnia, najlepsze są ranki i późne godziny popołudniowe. W dni wietrzne i pochmurne, może żerować cały dzień.

Jeżeli w naszym jeziorze zaobserwujemy ogromne stada karłowatych leszczy i płoci, które biorą na spławik jak oszalałe na płytkiej i głębokiej wodzie, to nie powinniśmy liczyć na obfite połowy zębaczy. Szczupaki zapewne są w jeziorze, ale nie będzie łatwo zachęcić je do pożarcia naszej przynęty. Mnóstwo drobnych ryb zapewnia im obfitą ucztę o każdej porze dnia, i nie muszą się najadać na zapas. W takich warunkach powinno się raczej podać szczupakowi przynętę jaskrawą, nie przypominającą naturalnego pokarmu, którego wokół jest zatrzęsienie. Na przykład dużego czarnego twistera czy zielonego z brokatem albo żółtozieloną gumową żabę, albo duże czarne lub biało-czerwone wirówki i woblery.
Założyliśmy czarny scenariusz, który dotyczy przede wszystkim głębokich jezior typu sielawowego lub wyjątkowo typu leszczowego. Mimo wszystko w wielu jeziorach populacja szczupaka jest zadowalająca. I tam możemy pokusić się o stosowanie przynęt mniej wyszukanych, czyli różnego rodzaju ripperów, kopyt i twisterów o barwach przypominających naturalne pożywienie drapieżców, ale też niewielkich srebrzystych, nakrapianych wirówek. Tym razem nasz zestaw koniecznie wzbogaćmy o wolframowy przypon, który uniemożliwi drapieżcy odgryzienie przynęty. Najlepszymi łowiskami szczupaków jest strefa przybrzeżna jezior i wszelkie śródjeziorne blaty i wypłycenia porośnięte roślinnością zanurzoną, a także strome uskoki dna poniżej gwałtownie opadających brzegów, gdzie leżą zatopione drzewa.

Szczupak ma wymiar ochronny wynoszący 50 cm. Okres ochronny rozpoczyna się od 1 stycznia, a kończy 30 kwietnia. Ponadto w ciągu doby można zabrać 2 sztuki szczupaka, łącznie z tymi gatunkami: troć jeziorowa, troć wędrowna, łosoś, sandacz, sieja, boleń