Miętus jest słodkowodnym kuzynem dorsza. Ciało ma wydłużone, pokryte małymi łuskami. Głowę ma spłaszczoną. Na żuchwie znajduje się jeden wąs. Jeśli chodzi o barwę jest brązowo zielonkawa. Ponadto posiada na ciele liczne plamy różnej wielkości. Dorasta do 70 cm długości i 4-5kg wagi.

Jest stosunkowo pospolitą rybą. Spotkać go można niemal wszędzie: w rzekach, w jeziorach, w stawach, w gliniankach. Nie unika też wód słonych. Nigdzie nie występuje licznie. Jest rybą zimno- i ciemnolubną. Preferuje wody chłodne, czyste o piaszczystym dnie. Poszukując go w łowisku należy wybrać się w część gdzie jest głęboko. Czasem przebywa też w strefie przybrzeżnej, gdy wychodzi na żer. Woda musi być dobrze natleniona. Siedliska miętusów znajdują się w rejonach gdzie dno jest twarde, piaszczyste i dodatkowo urozmaicone: pniami drzew, plątaniną korzeni, a także leżącymi na dnie kamieniami i głazami. W takich miejscach miętusy przebywają na pewno, bowiem uwielbiają się chować w tego typu kryjówkach. Żywi się larwami owadów, rybami. Dorosłe miętusy przeważnie jedzą ryby. W poszukiwaniu pożywienia kieruje się węchem. Połowem miętusów nie trudni się zbyt duża rzesza wędkarzy, ponieważ ryba ta rzadko opuszcza swoje kryjówki w pełni sezonu wędkarskiego.

Łowisko miętusa

Łowiąc miętusa należy pamiętać, że przynęta powinna leżeć na dnie. Dlatego najlepszym rozwiązaniem będzie metoda gruntowa.

Największe miętusy złowimy na małe ryby - najlepiej martwe. Skuteczne są też kawałki ryb. Pozostałe przynęty, których miętus obojętnie nie ominie to rosówki, wątroba bydlęca, stężała krew. Miętus bierze żarłocznie.

Optymalne miesiące do połowu miętusów są chłodne czyli: październik, listopad, marzec. Jeśli chodzi o porę dnia, miętus żeruje w nocy. Największą aktywność wykazuje w godzinach po zmroku (około 17:00) do godziny 22:00. Kończy żerować o świcie.

Miętus posiada okres ochronny od 1 grudnia do końca lutego. Wymiar wynosi 25 cm, z wyjątkiem rzeki Odry od ujścia do niej rzeki Warty do granicy z wodami morskimi. Wtedy wymiar wynosi 30 cm.