Występuje w całej Polsce. Ciało ma wydłużone. Głowa niewielka z paszczą uzbrojoną w liczne zęby. Ubarwienie jest zróżnicowane. Na bokach znajduje się około 8 poprzecznych smug. Sandacz dorasta do 120 cm długości i 15kg masy.

Najczęstszym siedliskiem sandaczy są dolne i środkowe biegi rzek. Występuje też w jeziorach, zalewach, a także w zatokach morskich. Lubi wody mętne o małej przezroczystości. Trzyma się dna piaszczysto mulistego lub kamienistego. Najczęściej przebywa przy stokach, głazach i zatopionych pniach drzew. Wieczorem podpływa pod powierzchnię w poszukiwaniu żeru. Mniejsze egzemplarze żyją w stadach. Duże sztuki są samotnikami. Odżywia się głównie rybami

Łowisko sandacza

Najczęściej stosuje się metodę spinningową bądź gruntową z zestawem na martwą rybkę. Wędzisko od 2.5 - 4 metrów. Żyłka dosyć wytrzymała dobrej jakości 0.20 - 0.30mm. Haczyk spory, numer 2-4.

Standardowe przynęty spinningowe jak woblery, twistery, rippery, błystki wahadłowe. Charakterystyczną przynętą sandaczową jest kogut. Ponadto małe ryby żywe lub martwe. Nie pogardzi też pękiem rosówek.

Najlepszą porą roku jest jesień. Pora dnia to noc. Sandacze wychodzą z głębin w przybrzeżne parte jeziora po zmroku.

Można nie używać przyponu wolframowego lub stalowego, gdyż sandacz nie przegryza żyłki. Wiąże się z tym ryzyko przegryzienia w momencie brania szczupaka, jednak brak wolframu zwiększa szansę na branie ostrożnego sandacza. Wybór należy do wędkarza.

Zestaw gruntowy

Zestaw żywcowy ze spławikiem

Zestaw spinningowy

Jeżeli przeczytamy w jakimś przewodniku, że jezioro, nad którym akurat spędzamy wczasy, jest zaliczane do zbiorników sandaczowych, wcale to nie oznacza, że sandacza w nim złowimy. Trzeba bowiem pamiętać, że rybacka eksploatacja sandaczowych jezior jest duża i wymaga corocznego zarybiania tym gatunkiem. Nie wszyscy gospodarze wód o tym wiedzą albo chcą wiedzieć. Niektórzy z nich, polegając chyba na efektach naturalnego tarła, zaprzestali zarybiać sandaczem i odławiają każdego roku pokaźne ilości dużych ryb. Dlatego w krótkim czasie sandacz stał się reliktem w wielu akwenach tego typu.

Sandacze najlepiej łowić na białe, seledynowe i żółte gumy. Najlepsze będą rippery i twistery od 5 do 12 cm z główką jigową od 5 do 10 gramów.

W jeziorach sandacze zwykle żeruje na głębokości od 2 do 5 metrów, gdzie dno jest twarde, piaszczyste lub żwirowe, pozbawione nadmiaru substan organicznych, jak parometrowej głęfc kości rynny obok pasa trzcin albo p szczyste stoki górek podwodnych poi żej roślinności zanurzonej. Przynę prowadzimy w pobliżu dna w ten sposób, aby co chwilę muskała piaszczyste dno wzbijając obłoczki osadów dennych. W pobliżu podwodnych górek gdzie zwykle nie ma zaczepów, możemy spróbować przechytrzyć sandacza: na wirówkę lub uklejopodobnego woblera, dodatkowo obciążonego 10-, 15-gramowym ciężarkiem, i mocowanym na żyłce kilkadziesiąt centymetrów przed przynętą. O ile podczas łowienia sandaczy na wirówki i woblery przyponu wolframowego nie warto stosować, to do gumowych przynęt lepiej go założyć, chyba że na kołowrotku mamy plecionkę. Bardzo często się zdarza, że sandacz głęboko połknie przynętę, a wtedy naprężona podcz holowania żyłka może się przerwać, zahaczając o jego duże przednie zęby.

Jeszcze przed wyprawą nad jezio postarajcie się zdobyć jego plan batym tryczny. To bardzo ułatwia poszukiwanie okazałych drapieżców. Z przynęta eksperymentujcie. Jeżeli ryby nie biorą załóżcie nawet tę, w którą nie wierzycie. Może się akurat sprawdzi, a wtedy znajdzie godne miejsce w naszym pudełku z najłowniejszymi przynętami.

Wymiar ochronny sandacza wynosi 50 cm. Okres ochronny rozpoczyna się 1 stycznia i kończy 31 maja.